www.telenovelas.fora.pl

Samogłoski oznaczane literami a, e, i, o, u wymawia się podobnie jak w języku polskim.

Wymowa spółgłosek oznaczonych podanymi niżej literami i dwuznakami jest następująca:

b na początku wyrazu i po m, n wymawia się jak polskie b, w innych pozycjach jak dźwięk między polskim b i w;

c przed e, i wymawia się podobnie do angielskiego bezdźwięcznego th jak w wyrazie think, w niektórych regionach na południu Hiszpanii i w Ameryce Łacińskiej wymawia się jak polskie s;

c w pozostałych pozycjach wymawia się jak polskie k;

ch wymawia się jak dźwięk pośredni między polskim cz a ć;

d na początku wyrazu, po n i l wymawia się jak w języku polskim, w innych pozycjach jest mniej wyraźne. Na końcu wyrazu wymawia się bardzo słabo albo nie wymawia się;

f wymawia się jak w języku polskim;

g przed e, i wymawia się podobnie do polskiego ch;

g w pozostałych pozycjach wymawia się następująco: na początku wyrazu i po n jak w języku polskim, między samogłoskami podobnie do polskiego h w wyrazie Bohdan;

h nie wymawia się;

j w każdej pozycji wymawia się jak g przed e, i;

k (występuje tylko w wyrazach obcego pochodzenia) wymawia się jak polskie k;

l wymawia się podobnie jak w języku polskim;

ll wymawia się podobnie do polskiego j;

m wymawia się jak w języku polskim;

n wymawia się jak w języku polskim, przy czym w odróżnieniu od polskiego – ni nie jest zmiękczone, to znaczy, że w wyrazie nido (gniazdo) połączenie ni należy wymawiać nie jak w polskim wyrazie nitka, tylko jak w zestawieniu wyrazów pan i pani;

ñ wymawia się jak polskie ń;

p wymawia się jak w języku polskim;

q wymawia się jak polskie k (litera występuje tylko w połączeniach que, qui, w których u nie jest wymawiane);

r na początku wyrazu i po n, l, s wymawia się jak rr, w pozostałych pozycjach nieco słabiej niż polskie r;

rr wymawia się dłużej i mocniej niż w języku polskim;

s różni się nieco od polskiego s bardziej “szeleszczącą” wymową. Dopuszczalne jest jednak wymawianie go jak w języku polskim;

t wymawia się jak w języku polskim;

v wymawia się jak b;

w (tylko w wyrazach obcego pochodzenia) wymawia się jak b;

x wymawia się jak polskie ks, przed dwiema spółgłoskami jak polskie s;

y wymawia się jak ll;

z w każdej pozycji wymawia się jak c przed e, i.

Zasady akcentowania

W języku hiszpańskim zasadniczo może być akcentowana pierwsza, druga lub trzecia sylaba od końca. Akcent może być oznaczany graficznie [´].

1. Jeżeli wyraz kończy się na samogłoskę, n lub s i akcent pada na sylabę drugą od końca, akcentu graficznego nie zaznacza się, np. casa (dom), muchachas (dziewczyny). W innych wypadkach występuje akcent graficzny.

2. Jeżeli wyraz kończy się na spółgłoskę, z wyjątkiem n lub s i akcent pada na pierwszą sylabę od końca, akcentu graficznego nie zaznacza się, np.: regular (regularny), leal (lojalny). W innych wypadkach występuje w tych wyrazach akcent graficzny.